Das Troyka in Georgië - Dag 8

Toen Jutta de volgende morgen wilde douchen, kwam er plots een luide knal en die betekende niet alleen het einde van de waterkokerdouche, maar ook van de douche an sich, aangezien van dan af al het water dat uit de douche kwam rook naar verbrand plastic, wat niet meteen een meerwaarde is voor het wasprocédé.
Verder stond voor die dag nog een bezoek aan het stadje Gori op het programma. Gori is een stad die bij ons vooral bekend staat als 1) de stad waar Stalin werd geboren en 2) de stad waar vorig jaar in augustus de Nederlandse cameraman Stan Storimans omkwam bij wat volgens de Russen een auto-ongeval was en volgens de rest van de wereld een Russisch bombardement. Momenteel zag Gori er echter heel rustig en vredevol uit: het eerste wat we zagen toen we uit onze marshroetka stapten, was een herder die zijn kudde in het centrale stadspark te grazen had gezet.
We bezochten met Vasha en Hamlet een burcht, waar eigenlijk niet veel meer van overschoot, maar je kreeg er wel een mooi beeld op de stad, onder andere ook op enkele gebouwen die gebombardeerd waren en op de vluchtelingenkampen net buiten de stad. Het volgende dorp dat we zagen liggen, bleek al in Ossetië te zijn. Het is een beetje vreemd en onwerkelijk om met een big smile in het zonnetje wat te poseren voor foto´s in een stad waar er minder dan een jaar geleden oorlog was.
Daarna trokken we naar het Stalinmuseum. Stalin is in Gori nog steeds immens populair en dat werd ook duidelijk in het museum, dat vol hing met foto´s van Stalin en diverse wereldleiders maar blijkbaar geen vierkante meter plaats vond om zijn mindere kantjes ook even toe te lichten. Ook Vasha deed duchtig zijn duit in het zakje, want toen wij bij een metershoog beeld van Stalin opmerkten dat hij in werkelijkheid toch een klein ventje was, werd dat door Vasha stevig ontkend. Volgens hem was Stalin minstens 1 meter 80. Yeah right. ;-) En Stalin was ook de enige wereldleider die enkel om de welvaart van het volk gaf en die gestorven is zonder eigen bezit. Uhuh... Hoe sober hij leefde, konden we net buiten het museum meteen geïllustreerd zien in de treinwagon die hij speciaal liet maken voor zijn reis naar Jalta.
Ook hier waren de museumregels weer niet bijzonder strikt. Bij deze kan ik dus meedelen dat ik op Stalins bed heb gezeten om te poseren voor een foto, geheel onder het goedkeurend oog van het bomma´tje met de sleutel van de treinwagon. Misschien een dubieuze eer.